2 / 5 / 1981 
 

Το  φαντασμα  του  χωρου  μου , κυκλοφορει  ντυμενο  χρωματα  φωτεινα , μασκαρατα  αποκαλυπτικη  χωρις  ομως  τα  ορια  ενος  ακατεργαστου , αχανους  κοσμου  με  την  ενσωματωμενη  αισθηση  της  πληροτητας  μεσα  στο  χρονο .
Το  φαντασμα  του  χωρου  μου , ειναι  η  φυγη  χωρις  εξοδους ,
οι  μεθοδες  του  ποιητη  να  ντουμπλαρει  τον  εαυτο  του
με  τα  ονειρα  που  θα`θελε  να`χε  δει .
Ο  χρονος  μου , σε  αρμονια  με  το χωρο , και  δυσαρμονια  με  το  φαντασμα  της  φωτιας , καθως  οι  γλωσσες  της , γηινα  σωματα , αγγιζουν  τις  αιχμες  του  απειρου ,
ικετες  και  οχι  υμνητες  ισορροπιας .

Το  φαντασμα  του  χωρου  μου , ειναι  το  σιδερενιο  βελος  σκουριασμενο  απο  το  χρονο , κοπηλατης  και  ανιχνευτης ,
εραστης  και  ητημενος , καβαλλαρης  και  ιπποτης ,
μπρος  στις  κλειστες  πυλες  του  πυργου .
Δεσποσυνη  και  κυρα  μου
Βγες ! -

   Το  φαντασμα  του  χωρου  μου , ειναι , Ανασταση  χωριο , εξαρσεις  και  βεγγαλικα , χωρις  πληροτητα ,
αλλα  και  ουτε  μοναξια , χωρις  χθες  και  σημερα .

   Το  φαντασμα  του  χωρου  μου  - τωρα  το  βλεπω 
 - ειναι  ο  ιδιος, 
                          ο  ιδιος  χρονος -