23
/ 8 / 77
Χρειαζομαι
μια πιστη, φωναζει ο ενας,
ζηταω
μια λαμψη, ακους τον αλλο,
ψαχνω
για ελπιδα, ο τριτος,
ενα
ιδανικο να πιαστω,
μια
ιδεα να παλαιψω, οι αλλοι.
Δως
τους, δως τους οτι θενε.
Δωστε
τους, τα που ζηταω, σε αφθονια.
Δως
τε τους ελπιδες.
Δεν
ακουνε ; ολοι ζητανε, ολοι ποθουνε, ενα μπαστουνι για να
βαδισουν.
Ολοι
ενα στηριγμα γυρευουν, οι αρρωστημενοι, σαν να μη τους
φτανανε
τα ποδια τους.
24
/ 8
Ο
κοσμος ειναι τριχες και κεφαλαιο. Αλλοι τις κοβουν και το επιδιωκουν
και αλλοι τις αφηνουν να μεγαλωνουν και το μισουν.
Εδω
η δραση ειναι ταυτοσημη και απο τις δυο μεριες. Μονο που η αρνηση
και η επαναστατικοτητα ειναι αντιστροφως αναλογη.
Εχουμε
δυο δυσαναλογες καταστασεις. Ο ενας οδοδεικτης, σημαδευει τον ηλιο
και ο αλλος τα Ταρταρα.
Οι
δυο αυτες θεσεις, σκοπο εχουν την καταληψη του Λογου απο τη
μια και τη διαιωνηση του απ΄την αλλη.
Υπαρχει
μια διαρκης συγκρουση, αναμεσα στα δυο αυτα ρευματα που διευκολυνει
ομως, παραλληλα και τα δυο, μια και η εκτονωση του ενος, ενσωματωνεται
στην ενεργεια του αλλου. Ετσι με πρωτη ματια, τα πραμματα, φαινονται
να ισορροπουν, σε μια πολυχρησιμοποιημενη ζυγαρια. Ομως, αν καλοκυτταξουμε,
ξεχωριζουμε, την αβυσσο κατω απ΄το ενα σκελος και τη στεππα, κατω
απ΄το αλλο. Τιποτα δεν προμηνυεται ροδινο, και απο τις δυο μπαλαντζες.
Τωρα δε μενει, παρα η συνεχεια. Η παλη των αντιθετων, αυτων ορμων,
δεσποζεται απο νομους αλληλεπιδρασης, θεμελιωδεις νομους, μιας εξελλισομενης
πορειας, προς την κυριαρχια ενος, εκ των δυο αυτων σταθμων. Βεβαια
το πραμμα, τοποθετειται διαχρονικα και υπερανω γηινων μετρων, αλλα
μια και οι συναρτησεις της ζωης του πλανητη, τοποθετουνται πιο περα
και πιο ψηλα απο την καθιερωμενη προσωπικη αντιμετωπιση, το θεμα θεωρειται
επικαιρο και κατεχεται απο χρονικα σημεια, των οποιων το στιγμα διαφαινεται
στο γηινο μελλον.
( ατελειωτο )
