17/11/75     ωρα  8.30, βραδυ 

Γυρισα πισω κουρασμενος.
Αναζητηση στον δρομο, ελπιδα στις στασεις και ξανα ο ανηφορος. 
Φορτωθηκα το σταυρο της ερημιας μου, στους ωμους και τον περιεφερα στους δρομους. 
Ξενος εδω,αγνωστοι εκει, μοιραια, προχωρα. 
Αναστεναγμος, 
της μοναξιας τριγμος.

Ρουφηξα βαθεια μεσα, μια ακομα απογοητευτικη μερα και ηρθα να την εκπνευσω, στην αποθηκη της μοναξιας μου. Τσιμεντο, υγροι τοιχοι και λασπες. Η ενεργεια διοχετευτηκε στην ασφαλτο, το μυαλο ναρκωμενο απο την κουραση και ο Μαλερ,να γυριζει. 
Πολεμος, ευτυχια, κολαση, χαρα, ελπιδα, πονος, αναζητηση, φοβος. 
Ζωη σου λεει,στη φωναζουν τα βιβλια, τη βρισκεις στους τοιχους, 
με αγωνιστικες αφισσες και φωνες στους δρομους.
Διαμαρτηριες, συζητησεις, διαδηλωσεις, λουλουδια και ποιηματα λυπητερα μα ελπιδοφορα, για κεινους που πεσανε.
Συνθηματα σκορπια, πεταμενα στα παγκακια, λυωμενα κατω απο τα παπουτσια, στα παρτερια, πανο σκισμενα, σε χερια νευρικα και τσιγαρα. 
καπνος, καπνος απ`τα καυσαερια και πορνες. Φωνες, καπνος, κορνες, μαρσαρισματα, σφυριχτρες. 
Μεσα`κει και το ζευγαρακι απολαμβανοντας τον ερωτα του, μακρια απ`ολα, χαμενο μες τις διπλανες χιλιαδες ματια. Ο θηλυπρεπης αγκαλια με την πορνη χαχανιζουν. 
Οι αλλοι κανουν αγωνα. 
Αποκριες. Μασκαρεματα, χαρτοπολεμος, φωνες και σφυριχτρες. 
Ο κουρελης γελαει.
Ζητω η δημοκρατια, φωναζει και απλωνει το χερι μπροστα στους φοιτητες που περνανε. Υψωμενες γροθιες, γενια και μαλλια και....χανεσαι. Μαζα, αμορφη, δυσδιακριτο συνολο μαυρης ποικιλοχρωμιας. Πιο περα απ`ολα,πεταμενος σε μια ακρη, κουβαλαω το σωμα και τις αρβυλες μου. Ο κυριος, σοβαρος, χαριτολογει με τη δεσποινιδα και ρουφαει το φραπε του, διακριτικα, πισω απ` το τζαμι του ζαχαροπλαστειου. 
Μαθητες,  αγκαλια με τις μαθητριες, τρεχουν να προλαβουν να χυθουν, μεσα στο σωρο. 
Ερημια γυρω, μεσα στις χιλιαδες. Τωρα, μεσα στον κοσμο, στο αδειο παρκο της παραλιας, βλεπεις  τα φυλλα μαυρισμενα και αυτα. Πενθουν. 
Παγκακι, μα, και παλι ζευγαρακι, που χαιρεται... 
Ολοκληρος κυκλος. Λεωφορεια που κορναρουν, σειρηνες που ουρλιαζουν και ο κοσμος  να πεφτει απανω σου. 
-- '' Συγνωμη, με...πατησατε .'' 
--'' Αει στο διαολο, τωρα και συ...'' 
Αναβεις τσιγαρο. Περπατας. Ζαρωμενη η γατα, στην εισοδο μιας πολυκατοικιας, κοιταζει παραξενα, ολο αυτο το σκυλολο'ι', που ομως δεν της δινει σημασια. 
Αλλη μια μερα μονος.
Μα σημερα, πολυς κοσμος, φωνες, αυτοκινητα, καυσαερια.
Παραξενο, ειναι  και αργια.
Μα οχι ! Σημερα λενε, ειναι διαφορετικα. 
Ειναι, η επετειος του Πολυτεχνειου. 17 / 11 / 73  και σημερα εχουμε  17 / 11 / 75 . 
Ναι ! αυτο ειναι. 
Εχουν γιορτη..........